در شرایطی که انسانها امروزه به سختی می‌توانند جهان بدون اینترنت را به یاد آورده و یا حتی تصور کنند، این مفهوم در سال 1934 زمانی که "پاول اوتلت" پیشنهاد ساخت ابربزرگراه‌های اطلاعاتی را داد، چیزی فراتر از یک تصور نبود.
"اوتلت" دانشمندی بلژیکی و فردی که امروزه به عنوان "پدر علوم اطلاعات" شناخته می‌شود، چندین دهه پیش از به وجود آمدن آی‌پد، کیندل و یا حتی نمایشگرها طرحی را برای ترکیب تلویزیون و تلفن ارائه کرده بود که بتوان از طریق آن اطلاعات به دست آمده از مطالعات منتشر شده را ارسال کرده و توسعه داد.
وی در طرح خود که "Treaties on Documentation" نام دارد به ابزاری اشاره کرده که در دوران پس از او رایانه نام گرفته است،وی در طرحش نوشته" اینجا فضای کاری دیگر به محلی مملو از کتابها تبدیل نخواهد شد،بلکه نمایشگری به همراه اتصال تلفن وجود خواهد داشت و با استفاده از آنها پاسخ سوالی که توسط تلفن مطرح شده از روی صفحات کتابها بر روی نمایشگر نمایش داده خواهد شد.
وی در توسعه ایده‌اش فراتر رفته و پیشنهاد می‌دهد نمایشگرهای مجزا می‌توانند همزمان چند کتاب متفاوت را به نمایش بگذارند، شیوه‌ای عملی برای بازکردن چندین مرورگر (به اصطلاح امروز) به صورت همزمان. وی طرح ابداعی خود را کتابهای تلویزیونی نامیده است.
